Duchowość dziecka

Autor

Słowa kluczowe:

duchowość, dziecko

Abstrakt

Dzieci zaskakują nas swoją otwartością na to, co w nas niewidzialne, czyli duchowe. Chętnie wsłuchują się w opowiadanie o tym, jak Bóg nas kocha. Potrafią się serdecznie modlić i czuć obecność anioła stróża. Intuicyjnie odróżniają dobro od zła, a najbardziej karmią się tym, co istnieje tylko w świecie ducha, czyli miłością. Rozumieją, dlaczego Bóg, który kocha, stał się dzieckiem i dlaczego dla nas aż tak wiele wycierpiał. Kończy się proces beatyfikacyjny siedmioletniej Antonietty Meo. Urodziła się w Rzymie 15 grudnia 1930 r. W wieku pięciu lat zdiagnozowano u niej nowotwór, który spowodował konieczność amputacji lewej nogi. Antonietta zachowała pogodę ducha. Swoje cierpienie ofiarowała Jezusowi. Kilka miesięcy przed śmiercią pisała: „Jezu pierwszą i najważniejszą rzeczą, o którą Cię proszę, jest prośba o to, bym była święta.” Papież Benedykt XVI podpisał dekret o heroiczności jej cnót. Antonietta będzie najmłodszą błogosławioną w historii Kościoła.  

Bibliografia

S. Cavalletti, Potencjał duchowy dziecka, Wydawnictwo WAM; Kraków 2001.

M. Dziewiecki, Duchowość – warunek szczęścia, w: R. Ceglarek (red.), Mocni Duchem. Konferencje dla rodziców kandydatów do bierzmowania, Częstochowa 2019, s. 95-98.

M. Dziewiecki, Mocni w Duchu Świętym, Biblos, Tarnów 2012.

L. Marszałek, „Duchowość dziecka. Znaczenie – perspektywy - konteksty w pedagogice przedszkolnej”, Warszawa 2013.

Pobrania

Opublikowane

2018-06-10

Jak cytować

Dziewiecki, Marek. 2018. „Duchowość Dziecka”. Zeszyty Formacji Katechetów 70 (2):43-45. https://zfk.katecheza.radom.pl/index.php/zfk/article/view/131.

Numer

Dział

Formacja psychologiczno-pedagogiczna

Inne teksty tego samego autora

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 > >>