Akceptować czy kochać?

Abstrakt

We współczesnej psychologii i pedagogice miłość bywa utożsamiana z akceptowaniem drugiej osoby. Jest to postawa błędna, gdyż akceptować to coś mniej niż kochać. Akceptować to mówić: „bądź takim, jakim jesteś!”. Tymczasem kochać to w taki sposób odnosić się do drugiej osoby, by ona nieustannie się rozwijała i by stawała się coraz bardziej podobna do Jezusa, czyli by stawała się najpiękniejszą wersją samej siebie. Miłość wspiera rozwój kochanej osoby, natomiast mylenie miłości z akceptacją odbiera motywację do pracy nad sobą. Doświadczenie uczy, że już osiągnięty stopień rozwoju i dojrzałości wystarczy danej osobie najwyżej na dziś, ale nie wystarczy na jutro. Kto się nie rozwija, temu grozi regres. Kto kocha, ten przyjmuje do wiadomości prawdę o cechach i zachowaniu drugiej osoby, wspierając w niej to, co pozytywne i mobilizując ją do pokonywania tego, co w niej niedojrzałe czy co niedojrzałe w jej relacjach z innymi ludźmi.