Apostolstwo i świadectwo w nauczaniu Jana Pawła II

Abstrakt

Katecheza jest wychowaniem w wierze, a realizuje się przez nauczanie i świadectwo. Wiary nie przekazuje się teoretycznie, ale przez życie wiarą. Katecheta pośredniczy i towarzyszy wychowankowi w drodze dospotkania osobowego z Bogiem jako świadek i apostoł w wierze. „Archetypem” świadka Zbawienia i pierwszego apostoła jest Chrystus, w Nim bowiem miłość Boża objawia się ludziom. Jezus jest świadkiem wiernym, w pełnym tego słowa znaczeniu. Przyszedł On na świat po to, aby dać świadectwo Prawdzie. Świadczy o tym, co widział i słyszał u Ojca. Zadaniem Kościoła jest uobecnić i przekazywać naukę Jezusa następnym pokoleniom. Świadectwo wiary realizuje się głównie na katechezie, ale powinno przenikać życie codzienne człowieka wierzącego. Świadectwo katechety i cała działalność prorocka Kościoła jest udziałem w jednym świadectwie Jezusa Chrystusa. Wspaniałe świadectwo takiej wiary dawali i dają ludzie święci, a wśród nich święty Jan Paweł II, który swoim życiem ukazał nam, jak należy poznawać, kochać i wyznawać Jezusa Chrystusa na co dzień. Podstawą takiego postępowania powinno być życie «nowe» i «wieczne», polegające na komunii z Ojcem, do której każdy człowiek zostaje bez żadnych zasług powołany w Synu za sprawą Ducha Uświęciciela. Wświetle takiego «życia» nabierają pełnego znaczenia wszystkie aspekty i momenty życia człowieka, w tym nieporównywalna wartość ludzkiej osoby. Zatem, służba Bogu i świadczenie o Nim wymaga pogłębiania duchowości i nieustannej jedności z Chrystusem poprzez Eucharystię i codzienną modlitwę.