Sposób rozumienia zasady uczestnictwa przez Karola Wojtyłę – Jana Pawła II a proces wychowania. Wychowywać do uczestnictwa

Autor

  • Wojciech Wojtyła Uniwersytet Technologiczno-Humanistyczny im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu

Słowa kluczowe:

wychowanie

Abstrakt

Jednym z istotnych celów procesu wychowania w świetle rozważań zawartych w studium: Osoba i czynjest wychowanie człowieka –osoby do życia we wspólnocie. Afirmacja zasady uczestnictwa, która sformułowana została na bazie posiadanej przez człowieka homogennej zdolności do uczestnictwa sprawia, że każda pojedyncza osoba spełnia siebie we wspólnocie, dając wspólnocie siebie, wnosząc do życia wspólnoty swój niepowtarzalny wkład, a zarazem każda wspólnota ubogacona zostaje bogactwem tych, którzy ją tworzą. Członkowie danej grupy uzupełniają się wzajemnie swoimi umiejętnościami i zdolnościami. Stąd jednym z najważniejszych zadań, przed jakimi stoją wychowawcy czy animatorzy różnego rodzaju grup i wspólnot, jest wychowanie swoich członków do uczestnictwa, o którym powiedzieliśmy, że jest ono według papieża Wojtyły, fundamentalnym dobrem wspólnym każdej wspólnoty bytowania i działania, począwszy od pojedynczej rodziny, poprzez wspólnotę uczniowską w szkole, następnie wspólnotę miejsca pracy, po wspólnotę narodową, a ostatecznie światową.

Bibliografia

Bołoz B., Promocja osoby w rodzinie, Warszawa 1998.

Buttiglione R., Myśl Karola Wojtyły, Lublin 1996.

Dziewiecki M., Odpowiedzialna pomoc wychowawcza, Radom 1999.

Gała A. E., Uwarunkowania wychowawcze dojrzałej osobowości, Lublin 1992.

Jan Paweł II, Encyklika Sollicitudo rei socialis.

Jan Paweł II, Przemówienie pożegnalne przed Bramą Brandenburską, „Człowiek jest powołany do wolności, Berlin, 23 czerwca 1996 r., w: Jan Paweł II, Dzieła Zebrane, t. XI, Homilie i przemówienia z pielgrzymek, Europa cz. 3, Austria, Niemcy, Włochy i inne kraje europejskie, Kraków 2007.

Kukołowicz T, „Osoba i czyn” a wychowanie w rodzinie, „Analecta Cracoviensia” 5/6 (1973-1974).

Łabendowicz S., Słowo wstępne w: M. Dziewiecki, Odpowiedzialna pomoc wychowawcza, Radom 1999.

Styczeń T., Metoda antropologii filozoficznej w „Osobie i czynie” Kardynała Karola Wojtyły, „Analecta Cracoviensia” 5/6 (1973-1974).

Szostek A., Alienacja: problem wciąż aktualny, w: Jan Paweł II „Centesimus annus”. Tekst i komentarze, red. F. Kampka, C. Ritter, Lublin 1998.

Szostek A., Dyskusja nad dziełem Kardynała Karola Wojtyły „Osoba i czyn”, „Analecta Cracoviensia” 5/6 (1973-1974).

Wojtyła K., Osobowa struktura samostanowienia, w: Tenże, Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne, Lublin 1994.

Wojtyła K., Miłość i odpowiedzialność, Lublin 1986.

Wojtyła K., Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne, Lublin 1994.

Wojtyła K., Osoba: podmiot i wspólnota, w: Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne,Lublin 1994.

Wojtyła K., Rodzicielstwo a communio personarum, „Ateneum Kapłańskie” 67 (1975), t. 84, z. 1.

Pobrania

Opublikowane

2013-09-10

Jak cytować

Wojtyła, Wojciech. 2013. „Sposób Rozumienia Zasady Uczestnictwa Przez Karola Wojtyłę – Jana Pawła II a Proces Wychowania. Wychowywać Do Uczestnictwa”. Zeszyty Formacji Katechetów 51 (3):26-35. https://zfk.katecheza.radom.pl/index.php/zfk/article/view/413.

Numer

Dział

Formacja doktrynalno-teologiczna

Inne teksty tego samego autora

1 2 > >>