Refleksje o wierze w Roku Wiary

Abstrakt

Wielokrotnie i na różne sposoby odmieniane jest dziś słowo „kryzys”. Mówi się dziś o kryzysie gospodarczym, młodzi przeżywają kryzys autorytetów, zaś wiele krajów Europy boryka się z kryzysem demograficznym. Gdzieś w tle tych różnych odmian kryzysów znajduje się kryzys wartości, moralności, prawdy. To wszystko w mniejszym lub większym stopniu rzutuje też na wspólnotę kościelną. Dotkliwie niektóre wspólnoty Kościoła, zwłaszcza na zachodzie Europy, choć nie wyłącznie tam, doświadczają kryzysu powołań. Można mówić o kryzysie religijności młodzieży. Papież Benedykt XVI sprowadził te wielorakie postaci kryzysów do jednego –do kryzysu wiary. Stąd pojawia się konieczność ponownego odkrywania wiary, wejścia na drogę odnowionego poszukiwania Boga. Rok Wiary stwarza okazję do wewnętrznego odrodzenia tych wiernych, którzy utracili żywą więź z Bogiem, aby wrócili na drogę poszukiwania Boga. Jest też okazją do pogłębionej refleksji nad sposobem dotarcia do tych ochrzczonych, którzy odeszli od Chrystusa i Kościoła, i żyją tak, jak by byli niewierzącymi. Diagnoza sytuacji wiary i symptomy jej kryzysu wśród chrześcijan wskazuje na konieczność troski Kościoła o solidność wiary przede wszystkim wśród własnych szeregów. Jedyną odpowiedzią na opisaną sytuację jest świadectwo wiary, czyli wiara przeżywana.