Współczesne ruchy odnowy i stowarzyszenia we wspólnocie Kościoła

Autor

  • Sławomir Płusa

Słowa kluczowe:

stowarzyszenia, ruchy odnowy, Kościół

Abstrakt

Współczesne ruchy odnowy w Kościele obejmują przede wszystkim osoby świeckie, choć oczywiście zdarza się, że osoby zakonne i kapłani również włączają wich działalność. Rodzą się one jako owoc oddziaływania charyzmatycznej osobowości. Przyjmując kształt konkretnych wspólnot, przeżywają Ewangelię w jej integralnym radykalizmie i bez zastrzeżeń, uznając swoją rację bytu w Kościele, bez którego nie mogłoby istnieć. Najważniejszymi dziedzinami pracy apostolskiej świeckich są: partykularne wspólnoty kościelne, rodzina, młodzież, środowiska społeczne, grupy narodowe i międzynarodowe. Życie apostolskie nie jest jednak celem w samym sobie, lecz ma wyzwalać do służby, w której na pierwszym miejscu jest element misyjny, czyli głoszenie Ewangelii.

Bibliografia

Dokument z Malines I, Kraków 2006.

Garin E., Odnowa charyzmatyczna i nowe wspólnoty: rzeczywistość profetyczna, w: Duch Odnowiciel, Kolekcja „Communio” 12, red. L. Balter, S. Dusza, F. Mickiewicz, S. Stancel, Poznań 1998.

McDonnell K., Matague G.T., Inicjacja chrześcijańska i Chrzest w Duchu Świętym. Świadectwo pierwszych ośmiu wieków, Kraków 1997.

Piątkowski M., Pytania o Odnowę w Duchu Świętym, Kraków 2000.

Prado Flores J.H., Jak ewangelizować ochrzczonych?, Łódź 1993.

Ratzinger J. / Benedykt XVI, Nowe porywy Ducha. Ruchy odnowy w Kościele, Kielce 2006.

Ratzinger J., Kościół. Pielgrzymująca wspólnota wiary, Kraków 2005.

Pobrania

Opublikowane

2012-09-10

Jak cytować

Płusa, Sławomir. 2012. „Współczesne Ruchy Odnowy I Stowarzyszenia We wspólnocie Kościoła”. Zeszyty Formacji Katechetów 47 (3):39-44. https://zfk.katecheza.radom.pl/index.php/zfk/article/view/486.