Dobre dla mózgu, dobre dla wychowania. Sposoby postępowania z uczniem

Abstrakt

Niemal dwie dekady temu zrodziła się nowa dyscyplina naukowa – neurodydaktyka, zajmująca się neurofizjologicznymi podstawami nauczania i wychowania, bo tak określa się neurodydaktykę. Jest ona owocem specyficznych badań ludzkiego mózgu, których zakres i nowatorskie metody pozwalają dzisiaj mówić o pewnym przełomie lub wręcz naukowej rewolucji. Dzięki technikom obrazowania pracy mózgu i ich analizie, poczyniono znaczny postęp w określeniu czynności umysłowych. Zmiany w strukturze połączeń w obrębie mózgu zaowocowały wieloma cennymi wnioskami na temat powodów zachowań i sposobów reagowania młodych ludzi. Przyniosło to nadzieje na możliwość bardziej skutecznego wpływania na sposoby zdobywania wiedzy i oddziaływania na zachowania. Entuzjastyczne przyjęcie spotkało się wprawdzie z kontrargumentami sceptyków, prawdziwość danych ujawnionych w badaniach nie została jednak podważona. Uznając konieczność pogłębienia w przyszłości badań bezpośrednio w klasach lekcyjnych, ale odnotowując też kolejne pojawiające się w sprawie neurodydaktyki doniesienia, warto zapoznać się z najważniejszymi obszarami, których świadomość może ułatwić pracę nauczycielom. Rozważania te ograniczą się do możliwości wpływu nauczyciela na uczniów, który zawiera się w bezpośrednim oddziaływaniu człowieka, poza obszarem analizy pozostawiając postulowane zmiany w systemie edukacji.