Środki masowego przekazu w służbie edukacji
Słowa kluczowe:
środki masowego przekazu, mass-media, środki komunikacji, edukacjaAbstrakt
Media elektroniczne są jednym z podstawowych narzędzi działalności człowieka. Zatem mogą tworzyć nową przestrzeń edukacyjną, w której realizuje się proces edukacji przez całe życie. Media są zdolne wywierać trwały wpływ na osobowość człowieka, w następstwie tego tworzą się postawy negatywne i pozytywne, zaś postawy kształtowane przez media stanowią jeden z najważniejszych tematów w pedagogice chrześcijańskiej. Znajomość funkcji mass mediów pozwala lepiej poznać ich skuteczność i mechanizmy, w jakich działają. Najczęściej wymieniane funkcje to: informacyjna, wychowawcza (edukacyjna) i rozrywkowa. Środki masowego przekazu są nie tylko efektywnym medium dydaktycznym i sposobem komunikacji ze światem zewnętrznym. Są też narzędziem nowej organizacji procesu nauczania – uczenia się, jako kształcenie zdalne, elastyczne oraz komplementarne. Jeśli zatem media elektroniczne są podstawowym narzędziem działalności człowieka, to z pewnością mogą także tworzyć nową przestrzeń edukacyjną, w której realizuje się proces edukacji przez całe życie.
Bibliografia
Adamski F., Czy i jak media oddziałują, w: Media w wychowaniu chrześcijańskim, Wydawnictwo KUL, red. D. Biś, A. Rynio, Lublin 2010.
Budzik A., Internet i rzeczywistość wirtualna. Szanse i zagrożenia dla kultury, w: Sacrum i kultura, red. Rubinkiewicz R., Zięba S., Lublin 2000.
Chlewiński Z., Postawy i cechy osobowości, Lublin 1987.
Czarniecki M., W niewoli mediów, Szczecin 1996.
Giermaz S., „Tolerancja” jako hasło nowej propagandy na łamach tygodnika „Wprost” w latach 1989-1995, Warszawa 1997.
Goban-Klas T., Komunikowanie masowe w nowoczesnym społeczeństwie, Warszawa-Kraków 1973.
Godzić W., Oglądanie i inne przyjemności kultury popularnej, Kraków 1996.
Góral J., Klauza K., Mass media a religijność, w: Religijność Polaków, red. Adamczuk L., Zdaniewicz W., Warszawa 1993.
Grutkowski B., Katolik a asertywność, „Studia Gdańskie” (1998) t. XI.
Izdebska J., Wychowawcze oddziaływanie środków masowego przekazu na dzieci, „Kwartalnik Pedagogiczny” nr 3 (1981).
Jarymowicz M., Makiawelizm – osobowość ludzi nastawionych na manipulowanie innymi, Osobowość a społeczne zachowanie się ludzi, red. J. Reykowski, Warszawa 1980.
Karczewska J., Mass media w wychowaniu na podstawie twórczości Stefana Kunowskiego, w: Media w wychowaniu chrześcijańskim, red. D. Bis, A. Rynio, Lublin 2010.
Kiereś H., Czy – i kiedy – media są źródłem wiedzy o świecie?, w: Człowiek w Kulturze, Lublin 1999, nr 12.
Koblewska J., Szkoła i środki masowego oddziaływania, Warszawa 1967.
Kuczyński M., Toksyczne Media, „Nasz Dziennik”, z dn. 06.03.2000.
Kunowski S., Co współczesna pedagogika mówi o wychowaniu, „Homo Dei” nr 32 (1960).
Lepa A., Media a postawy, Łódź 2002,
Lepa A., O prawo człowieka do informacji, „Znak” nr 3 (1982).
Lepa A., Pedagogika mass mediów, Łódź 2000,
Lepa A., Pedagogika mass mediów, Łódź 2000.
Plude F., Interactive Communication in the Church, w: The Church and Communication, red. P. Granfield, Kansas City 1994.
Szulczewski M., Informacja i współdziałanie, Warszawa 1982.
Tanaś M., Media w katalogu środków dydaktycznych, w: Pedagogika medialna, red. B. Siemieniecki, Warszawa 2007.
Tanaś M., Wychowanie a media, w: Pedagogika medialna, red. B. Siemieniecki, Warszawa 2007.
van Calster S., Czy telewizja izoluje człowieka? Konsumpcja zamiast komunikacji, „Communio” nr 6 (1995).
Zasępa T., Media. Człowiek. Społeczeństwo, Gdańsk 2000.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2019 Zeszyty Formacji Katechetów
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.