Duszpasterstwo powołań dzisiaj

Abstrakt

Jednym z najważniejszych obecnie zadań Kościoła jest „wprowadzenie w czyn wszystkich elementów adekwatnego duszpasterstwa powołań”(Jan Paweł II, Ecclesia de Eucharistia, 32) w obliczu antypowołaniowej kultury, jaka dominuje w Europie. Duszpasterstwo powołań jest powołaniem całego duszpasterstwa, a jego fundamentem jest modlitwa. Każde powołanie pochodzi od Boga, lecz wymaga mediacji Kościoła. Odnowione duszpasterstwo powołań opiera się na następujących zasadach: prymat modlitwy przed działaniem, prymat osób przed strukturami, prymat osób przed programami, prymat treści przed metodami, prymat formacji wychowawców przed formacją wychowanków, prymat duszpasterstwa ogólnego przed specyficznymi formami towarzyszenia powołaniowego. Podstawowym miejscem realizacji duszpasterstwa powołań jest wspólnota parafialna, w której objawia się bogactwo powołań –małżeńskich, kapłańskich, zakonnych, misyjnych. We wspólnotach lokalnych są szczególne miejsca, będące wyrazem odpowiedzina dar powołania specjalnego (klasztory klauzurowe, domy zakonne, seminaria duchowne, wspólnoty instytutów świeckich). W każdej wspólnocie parafialnej są takie środowiska i grupy, które stają się uprzywilejowaną przestrzenią dorastania do daru powołania. Chodzi tu zwłaszcza o grupy i stowarzyszenia formacyjne, modlitewne czy charytatywne. Odnowione duszpasterstwo powołań promuje wszystkie powołania, a nie tylko powołania duchowne oraz angażuje każdego ochrzczonego, a nie tylko wyznaczone osoby czy struktury.