Autorytet wychowawczy

Abstrakt

Obserwując to, co dzieje się z dziećmi i młodzieżą możemy stwierdzić, że obecnie mamy do czynienia z wyraźnym kryzysem wychowawców i wychowania. Sądzę, że kryzys ten wynika z dwóch podstawowych przyczyn. Pierwsza z nich to gwałtowne przemiany społeczne, kulturowe i cywilizacyjne. Takie zmiany wystawiają wychowawców i wychowanków na bardzo trudną próbę, bo propagują odrzucenie autorytetów, zasad moralnych, norm obyczajowych. Druga przyczyna tkwi zaś w samej pedagogice, a konkretnie w błędnych i często naiwnych koncepcjach wychowawczych, jak chociażby tzw. „wychowanie bezstresowe”. Efektem kryzysu społecznego oraz kryzysu wychowanków i wychowania jest dramat tysięcy wychowanków. Nie jest wolny od tych dramatów również nasz kraj.  W tej sytuacji istnieje potrzeba radykalnego odrodzenia wychowania w polskich rodzinach i szkołach. Szansą jest odwołanie się do „zdrowych” zasad etycznych, a w gruncie rzeczy całościowe i realistyczne spojrzenie na człowieka, wytyczenie podstawowych celów wychowania, którymi są praca nad świadomością i wolnością wychowanka.