Możliwości poznawcze młodzieży niesłyszącej i słabosłyszącej a rola Słowa Bożego w ich wychowaniu chrześcijańskim
Słowa kluczowe:
niesłyszący, słabosłyszący, słowo Boże, wychowanie chrześcijańskie, poznawcze funkcjonowanieAbstrakt
Przepowiadanie słowa Bożego jest skierowane do wszystkich osób, wobec których jest prowadzone wychowanie chrześcijańskie. Do tej grupy należy także młodzież niesłysząca i słabosłysząca. Owo wychowanie dokonuje się w trzech środowiskach – rodzinie, szkole i w ośrodku duszpasterskim. Zadaniem tych podmiotów jest przepowiadanie słowa, jednak w przypadku osób, które żyją z uszkodzonym słuchem, ważne jest uwzględnianie możliwości poznawczych, intelektualnych oraz językowych. Artykuł ma na celu omówienie możliwości poznawczych młodzieży niesłyszącej i słabosłyszącej, które należy uwzględnić w prowadzonym wychowaniu religijnym nie zapominając, że Słowo Boże które jest głoszone, może stanowić dla nich trudność, ale jego charakter i rola mogą ją przemieniać pomimo trudności językowych, albowiem tym Słowem jest żywy Bóg.
Bibliografia
Benedykt XVI, Adhortacja apostolska Verbum Domini.
Białas M., Głusi-język-metafora. Rozumienie metaforycznego znaczenia wyrażeń językowych przez uczniów niesłyszących, (Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie przy Filii Akademii Świętokrzyskiej, 2007).
Czajkowska-Kisil M., Dwujęzyczne nauczanie Głuchych w Polsce, ,,Szkoła Specjalna”, Tom LXVII, nr 4 (256) 2006.
Dłubacz W., Pedagogika katolicka? Uwagi filozofa, w: „Pedagogika katolicka” 2007 nr 1.
Domagała – Zyśk E., Wielojęzyczni. Studenci niesłyszący i słabosłyszący w procesie uczenia się i nauczania języków obcych, (Lublin: KUL, 2013).
Dyrektorium ogólne o katechizacji.
Grzesiak I., Głusi jako mniejszość językowa posługująca się językiem migowym, w: Polska polityka komunikacyjno-językowa wobec wyzwań XXI wieku, red. S. Gajda, A. Markowski, J. Porayski-Pomsta (Warszawa: Rada Języka Polskiego przy Prezydium PAN, 2005).
Hajduk R., Ewangelia na forum świata, od apologetyki do marketingu narracyjnego, (Kraków: Homo Dei, 2013).
Kamiński R. (red.), Drożdż B. (red.), Duszpasterstwo specjalne, (Lublin: KUL, 1998).
Kiciński A., Katecheza osób z niepełnosprawnością intelektualną, (Lublin: KUL, 2007).
Korzon A., Totalna komunikacja jako podejście wspomagające rozwój zdolności językowych uczniów głuchych, (Kraków: UP, 2001).
Krakowiak K., Dar języka, (Lublin: KUL, 2012).
Lechów W., Współpraca środowisk katechetycznych w wychowaniu religijnym osób z niepełnosprawnością intelektualną w nowych dokumentach programowych katechezy, „Colloquia Theologica Ottoniana” 1/2014.
Okoń W., Nowy słownik pedagogiczny, wyd.2 poszerzone, (Warszawa: Żak, 1998).
Pilch T. (red.), Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku, t. VII, (Warszawa: Żak, 2003).
Półtorak K., Przepowiadanie słowa Bożego osobom niesłyszącym, w: Katecheza specjalna dzisiaj. Problemy i wyzwania, red. J. Stala, (Kielce: Jedność, 2003).
Rusiecki M., Podmiot aktywny w wychowaniu religijnym Kościoła katolickiego w Polsce w XVII-XIX wieku, w: Pedagogika chrześcijańska. Tradycja, współczesność, nowe wyzwania, red. J. Michalski, A. Zakrzewska (Toruń: Adam Marszałek, 2010).
Sieroń R., Model wychowania chrześcijańskiego według Świętego Pawła Apostoła, (Lublin: KUL, 2008).
Sławiński H., Znaczenie przepowiadania słowa Bożego w liturgii dla budowania wiary katechizowanych, ,,Polonia Sacra” 2017, nr 3.
Stachyra J., Zdolności poznawcze i możliwości umysłowe uczniów z uszkodzonym słuchem, (Lublin: UMCS, 2001).
Szczepankowski B., Język migany w szkole, (Warszawa: WSiP, 2004).
Święte Starego i Nowego Testamentu, wydanie trzecie poprawione, Poznań – Warszawa 1980.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2018 Zeszyty Formacji Katechetów
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
