„Miłosierni jak Ojciec”. Refleksje w Roku Miłosierdzia

Abstrakt

Fundamentem światopoglądu Dobraczyńskiego jest przekonanie o opiece Bożej zarówno nad światem, jak i człowiekiem, którego życie powinna wypełniać współpraca z nadprzyrodzoną łaską. Twórczość pisarza nawiązuje do dorobku europejskich twórców katolickich, jednak w powieściach Dobraczyńskiego zauważalna jest, w dużo większym stopniu niż w dziełach twórców z Zachodu, odnowa pojęć o świętości, pragnienie przybliżenia jej modelu zwykłym ludziom. Wydaje się, że Mocarz i Kościół w Chochołowie miały za zadanie nie tylko kształtować światopogląd czytelników, ale także mieć wpływ na życie społeczne i umacnianie wiary religijnej. Ewangeliczny rodowód pisarskiego zamysłu Dobraczyńskiego zaowocował  w jego powieściach kreacjami ludzi silnych, niezłomnych, gotowych do największych  poświęceń w służbie Bogu i ludziom. Ze względu na nadane im przez twórcę cechy zasługują oni na miano „herosów”. Andrzej Bobola – bohater powieści Mocarz – i ksiądz Wojciech – pierwszoplanowa postać Kościoła w Chochołowie – walczą z poświęceniem o wiarę i świętość. Twórca nie formułuje za ich pośrednictwem żadnych norm – „przepisu” na szczęście w wymiarze nadprzyrodzonym. To samo życie „herosów w sutannach” ma stanowić normę najwyższą, w której, jak w zwierciadle, czytelnicy dostrzegą elementy konstytuujące autentyczne, bo osadzone w Stwórcy, człowieczeństwo: godność, wierność, miłość, zaufanie do Boga.