Ewangelizacja w kulturze ponowoczesnej i medialnej

Abstrakt

Głoszenie Ewangelii wymaga od Kościoła posługiwania się takim językiem i argumentami oraz takimi formami przekazu, które uwzględniającą sytuację oraz możliwości percepcyjne słuchacza żyjącego w danym miejscu i czasie. Obecnie żyjemy w cywilizacji ponowoczesności i w społeczeństwie informatycznym. Relacja między ewangelizacją a komunikacją ma trzy podstawowe wymiary. Wymiar pierwszy to ewangelizacja za pośrednictwem wszystkich dostępnych nam narzędzi komunikacyjnych. Oznacza to biegłość w korzystaniu ze środków społecznego przekazu w celu głoszenia Dobrej Nowiny. Wymaga to zdolności do kodyfikowania przekazu ewangelicznego zgodnie ze strukturą i językiem typowym dla danej formy komunikacji. Wymiar drugi to ewangelizacja komunikacji. Chodzi tu o nadanie współczesnym narzędziom komunikacyjnym takiej formy i treści, by była ona zgodna z postawą Chrystusa, z Jego stylem życia i komunikowania. Wymiar trzeci to ewangelizacja w ramach komunikacji. Oznacza to pogłębioną pracę formacyjną z tymi ludźmi, którzy są specjalistami w zakresie komunikacji pastoralnej.

Zobacz także: M. Dziewiecki, Ewangelizacja w kulturze ponowoczesnej i medialnej, „Kultura – Media – Teologia” 2010, t. 1, nr 1, s. 47-62