Antropologiczne podstawy programów profilaktycznych
Słowa kluczowe:
programy profilaktyczneAbstrakt
Podstawą dla określenia głównych celów w zakresie profilaktyki uzależnień oraz zapobiegania wszelkim niekorzystnym postawom i zachowaniom wśród dzieci i młodzieży jest antropologia. Tylko ta dziedzina wiedzy o człowieku stwarza wychowawcom szansę, by rozumieli wychowanka w sposób realistyczny i całościowy oraz by byli w stanie promować u dzieci i młodzieży dojrzałość we wszystkich dziedzinach ich życia. Kompletna i realistyczna wizja człowieka zawarta jest w antropologii biblijnej. Dorobek psychologii i pedagogiki stanowi z kolei podstawę do określenia metod i strategii, umożliwiających realizację przyjętych celów w profilaktyce. Profilaktyka oparta na integralnej antropologii respektuje fakt, że sięganie po substancje psychoaktywne, współżycie seksualne przed-czy pozamałżeńskie, przemoc i agresja, przestępczość, niepowodzenia szkolne i inne niepokojące zachowania to zjawiska ze sobą powiązane i że tylko zwalczając każde z nich, można skutecznie zapobiegać pojawieniu się pozostałych.
Bibliografia
Allport G. W., Becoming: basic con-siderations for a psychology of personality, New Haven 1955.
Bauman Z., Ponowoczesność jako źródło cierpień, Warszawa 2000.
Binswanger L., Ausgewählte Vorträge und Aufsätze, Bern 1947.
Brezinka W., Erziehen in der Gegenwart, Bonn 1991.
Buhler C., Allen M., Introduction to humanistic psychology, Monterey 1972.
Buhler C., Grundbegriffe der humanistischen Psychologie. Psychologie und Praxis, 1972.
Caruso I. A., Psicoanalisi e sintesi dell‘esistenza, Torino 1953.
Christian P., Das Personenverständnis in modernen medizinischen Denken, Tübingen 1952.
Daim W., Umwertung der Psychoanalyse, Wien 1951.
Dziewiecki M., Miłość pozostaje, Częstochowa 2001.
Dziewiecki M., Nowoczesna profilaktyka uzależnień, Kielce 2000.
Dziewiecki M., Odrzucenie norm moralnych i wartości duchowych, w: Od konfrontacji do dialogu, red. V. Kmiecik, Lublin 2003.
Dziewiecki M., Państwo, światopogląd i wychowanie, „Wychowawca” nr 11 (2001).
Dziewiecki M., Pedagogika integralna, Warszawa 2010.
Dziewiecki M., Wychowanie w dobie ponowoczesności, Kielce 2002.
Dziewiecki M., Wychowanie: mity, ideologia i realizm, „Katecheta” nr 2 (2003).
Frankl V. E., Grundriss der Existenzanalyse und der Logotherapie, München 1959.
Freud S., Opere, Torino 1976.
Gebsattel V., Gedanken zu einer anthropologischen Psychotherapie, München 1959.
Grzelak S., Porządek miłości i wiarygodność, „Remedium” nr 10 (2001).
Grzelak S., Seksualność a alkohol, „Remedium” nr 11 (2000).
Jastrun E., W poszukiwaniu nowych dróg, „Świat Problemów” nr 12 (2001).
Koslowski P., Die postmoderne Kultur, München 1987.
Maslow A. H., Motivation and personality, New York 1954.
May R., Existential psychology, New York 1961.
Mounier E., Co to jest personalizm?, Warszawa 1960.
Rogers C, R., Client-centered therapy. Its current practice, implications and theory, Boston 1951.
Rogers C. R., A theory of therapy, personality, and interpersonal relationships, as developed in the clientcentered framework, New York 1959.
Schockenhoff W., Zur Lüge verdammt, Freiburg 2000.
Skinner B. D., Science and human behavior, New York 1953.
Sochocki M., Zawód – profilaktyk?, „Świat Problemów” nr 12 (2001).
Spaemann R., Osoby. O różnicy między czymś a kimś, Warszawa 2001.
Thomae H., Das Individuum und seine Welt: eine Persönlichkeitstheorie, Göttingen 1968.
Watson J. R., Behavior: an introduction to comparative psychology, New York 1914.
Wojciechowski M., Patologia inicjacji, „Remedium” nr 9 (2000).
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2010 Zeszyty Formacji Katechetów
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
