Celibat: wielka miłość czy wielki ciężar?

Abstrakt

Jednym z modnych tematów stał się obecnie celibat kapłański. Celem niniejszej artykułu jest ukazanie sensu kapłańskiego celibatu. W aspekcie teologicznym celibat wynika z tego, że kapłani „powołani są do tego, by poświęcić się niepodzielnie Panu i Jego sprawom, oddając się całkowicie Bogu i ludziom (KKK, 1579). W ujęciu teologicznym zwykle mocno akcentuje się eschatologiczny wymiar kapłańskiego celibatu. W aspekcie psycho-pedagogicznym celibat kapłański ma podwójny sens. Po pierwsze, jest znakiem i potwierdzeniem tego, że miłość bez seksualności wystarczy człowiekowi do szczęścia, natomiast seksualność bez miłości nikomu nie przyniesie trwałej satysfakcji. Celibat kapłański to także wynik realizmu w patrzeniu na kapłana i na misję, jakiej się on podejmuje. Dzięki celibatowi kapłan może od rana do wieczora poświęcić się trosce o małżeństwa i rodziny, nie czyniąc tego kosztem własnej żony i własnych dzieci. Takie przeżywanie kapłaństwa wymaga wysokiej dojrzałości psychospołecznej oraz osobowości o wysokim stopniu altruizmu.